قراره که اینجا از سانسور دور باشم، به فکر جذب مخاطبهای بیشتر و بزرگتر شدن این فضا هم نباشم. کمی هم به بیپردگی نزدیکش کردم! روزمرگیهای عموماً ناراحتکننده و بعضاً خوشحالکنندهای اینجا مینویسم.
من چرا بدوئم؟ من فقط پرسیدم اونایی که مجرمن بدونن چه سرنوشتی در انتظارشونه. و در این نشانه ای است لقوم یتفکرون و هرزنامئیون
پاسخ:
نه دیگه. “میخوام بدونم چه سرنوشتی در انتظارشونه” و “اگه نکنن چی میشه” معانی متفاوتی داره. استباه متوجه شدم پس. شما میتونی آروم راه بری راحت باش :))))
اگر نکنن در خاطرم میمونه، دنبالشون کرده، پیداشون میکنم.