دوستان من الان فهمیدم بعضی اسم‌هایی که به صفحه خصوصی اینیستاگرامم ریکوئست میدن از وبلاگم پیدام کردن. تا قبل از این بخاطر ناشناس بودن دیکلاین می‌کردم. نادم، ناصر، نادرم و پشیمان. مجددا ریکوئست بدید و عذرخواهی بنده رو پذیرا باشید.
چه‌کار باید بکنیم با این زندگی رئیس؟ تا کِی کوه درد باشیم طاقت بیاریم مرد باشیم؟ شما بگو آقای رئیس.
آقای رئیس هِی میریم ولی نمیشه. هی میریم ولی همش برمی‌گردیم. شما به ما بگو کدوم طرفی بریم آقای رئیس.
این‌ها رو وقتی رفته بود بام تهران و اینجا نشسته بود با خودش گفت. آخر سر هم تصمیم گرفت با این عکس ناله‌شو به اشتراک بذاره. البته اگر محکومم نمی‌کنید به ناامیدی‌پراکنی. ما جماعت وبلاگ‌نویس چی داریم برای تخلیه بجز داد و فریادهای پشت این کلماتمون؟ تو رو خدا اون رو دیگه از ما نگیرید.
فرموده بودن وبلاگ چقدر ستاره داره؛ ستاره‌های توی این عکس هم کم نیستن، حیف که قوزک پاشون یاری رفتن نداره.
