از دومین سری اعترافات

از دومین سری اعترافات

سه شنبه بیست و دوم بهمن ۱۳۹۲ - مجید  | 

یک کم لطفی بزرگ

یک کم لطفی بزرگ

در آغاز از همه دوستان تشکر می کنم که بنده و آرتمیز را مورد لطف خودشان قرار می دهند. واثعا ممنونیم از حضور و اهمیت به ما دو بنده ی ناقابل :)

یک مورد دیگر در قالب قبلی و بخش وبلاگ دوستان وجود داشت و آن موضوع این بود که بعضی دوستان خود به خود از این بخش حذف می شدند! بدون دخالت بنده یا آرتمیز! در هر صورت می خواستم عذر خواهی کنم و بگویم که تک تک شما در قلب ما جای دارید (خانوما در قلب آرتمیز و آقایون هم که خودم در خدمتشان هستم :))) ) و این بازی ها فقط برای شناسایی وضعین حضور شما بوده که به خوبی کار نکرده!

و مورد آخر اینکه منتظر تغییرات جدید باشید :)

با تشکر

ساکنین خیابان نوزدهم :)

,

جمعه هجدهم بهمن ۱۳۹۲ - مجید  | 

کنجکاوی

کنجکاوییکی از دوستان داشت تعریف میکرد:

در تاکسی بودم و داشتم با شخصی پر چانه از طریق پیامک حرف می زدم. به جایی رسیدم که واقعا خسته شدم از این همه نگاه کردن و زل زدن به گوشی تلفن . گوشی را دادم به شخص کنار دستی خودم و به او گفتم شما ادامه بدید. فقط نمی دانم چرا آن لامصب کاملا در جریان بود :/

:)

:)

چند دل شکستی؟ چند دل بدست آوردی؟

خوب که نگاه کنیم همه ی ما از همان اول بیشتروقت ها دل شکسته ایم. از همان بچگی .همان دعواهای سرمداد و خودکار و زیرآب زنی و قهرهای تا قیامت ِ مان . حساب کنیم خیلی موقع - شاید غیرعمد - اشک به چشم کسی آورده ایم لبخندی را دزدیده ایم و خیلی خیلی کارهایی که اگر کسی با ما میکرد از زمین و زمان و آدم ها گله میکردیم. هنر میخواهد جوری رفتارکنی که آب در دل کسی تکان نخورد. بیایید همه ی ما بدون چشمداشت محبت کنیم. بدون انتظار پاسخ لبخندی ، لبخند زنیم . هیچوقت هیچکسی را بخاطر منافع خودمان نشکنیم و ایمان داشته باشیم ارزش لبخند یک نفر به خیلی چیزها می ارزد... خیلی!!!

*من لبخند میزنم برایت حتی اگر اخم کنی :)

سه شنبه پانزدهم بهمن ۱۳۹۲ - آرتمیز  | 

خودشان هم می دانند

خودشان هم می دانندفقط و فقط در ایران است که بعضییی مرد ها تا می خواهند وارد اتاقی شوند که نامحرم در آن اتاق حضور دارد ، یک در می زنند و نهایتا یک یا الله و سپس در کمتر از یک هزارم ثانیه وارد اتاق می شوند :| . خب مرد حسابی مهلت بده چیزی سرش کند "حداقل" !!

والا بغراان :|

از اعتراف های مجید

از اعتراف های مجیداعتراف میکنم که در دوران کودکی یکی از معضلات اینجانب این بود که چرا نمی توانم شبیه شخصیت های کارتونی طوری گریه کنم که اشکهایم به دو طرف پرت شوند.

,

دیالوگ های ماندگار

دیالوگ های ماندگار

وقتی میرید خرید وقتی میاین خر نیستید.

دیلوگی ماندگار از مادر بزرگم :|

دوست بداریم!

دوست بداریم!

نمیدانم چه خوره ای به جانمان میفتد که سختمان میاید احساساتمان را بروز کنیم! یادمان میرود دل ها برای ناگفته ها می شکند. یادمان میرود خودمان هم گاهی نیاز داریم احساسات دیگران را بشنویم! پس دیگران نیز هم! این دنیای ما بد شده. انگار "دوستت دارم "ها بو میدهند. انگار وقتی دوستت دارمی میشنویم منتظریم یه نیتی پشتش باشد. بیایید نگاهمان را عوض کنیم. بیایید صادقانه و خالصانه همدیگر را دوست بداریم وبگوییم.بیایید به عنوانانسانهمدیگر را دوست بداریم بدون در نظرگرفتن جنسیت، موقعیت و....!

* دوست بدار و بگو..!

حقیقی تر از مجازی...

حقیقی تر از مجازی...بعضی آدم های مجازی /حقیقی هستند (البته تاکیدم بیشتر روی مجازی است)وقتی میشناسیشان گویی مدت هااااست که با او بودی. از هرآشنایی آشناتر می شود برایت. این آدم ها باعث می شوند که یک حس ناب داشته باشی،  باعث می شود که روی تنهایی خط بزنی.... بعضی از مجازی ها از حقیقی ها هم حقیقی تر می شوند. آنچنان احساس و افکار هم را می فهمید که هرگز هیچ حقیقی اینطور نبوده است...

راستی شما هم از این "حقیقی ترها" داشته اید؟؟

میشه گفت مدیریت بحران

میشه گفت مدیریت بحران

سلام.

یعضیا هستن که میتونن بعضی شرایط های نه چندان خوب رو مدیریت کرده و برای حلشون و طبیعتا از بین بردنشون اقدام کنن. بهتره بگم بعضی شرایط ها هستن  که قابل از بین برده شدن هستن .

اما تو بعضی موارد دیگه حالت و شرایط ایجاد شده قابل از بین برده و محو شدن نیست . بعضیا در هر صورت و به هر شکلی که شده سعی می کنن که "خودشون" رو با اون حالتها وفق داده و باهاشون کنار بیان . خب این خیلی خوبه ! 

از یه طرف دیگه بعضیا سعی می کنن با همون روش اول کار کنن و نه که نمی تونن ، نمی خوان قبول کنن که همه چی نمیشه اونجور که می خوان بشه . خب بر عکس حالت قبل این خیلی بده و مشکل ساز حتی !! در صورتی که اگه مثه افراد دسته قبل عمل کنن می تونن زندگی رو جور دیگه ای بخوان ...