ساکن خیابان نوزدهم

«خوبم. مشکلی ندارم. چیز خاصی نیست. فکر کنم بتونم انجامش بدم. چرا حالت خوب نیست؟ بذار یه کاری کنم بهتر شی. آره بابا من خوبم.»

خسته شدم از سازگاری، از جبری که مدت هاست من  رو وادار کرده به سازگاری، از این‌که بی‌اختیار حالم رو خوب جلوه میدم و حتی تلاشی نمی‌کنم بگم اوضاع مرتب نیست.

فکر کنم برای یک بار هم که شده باید واقعاً بی‌پرده باشم:

- اوضاع چطوره؟

+ تخمی.