رادیو بلاگیها

سلام

امروز میخوام راجع یه حرکت وبلاگی که مدتها ذهن من و رفیقام رو به خودش مشغول کرده بود حرف بزنم . ماجرا از مسابقات صوتی صدای ما و رادیو بنفش ها شروع شد و کم کم به این فکر افتادیم که شاید بتونیم با آوردن صدا کنار نوشته ها ارتباطمون رو با همدیگه قوی تر کنیم تا احساس نوشته ها واقعی تر منتقل بشه . اما مشکلاتی که گریبانگیر وبلاگستان شد برای مدتی ما رو از برنامه هامون دور کرد و کم کم حضور توی شبکه های اجتماعی به کل جای وبلاگ و وبلاگنویسی رو گرفت ...

اما این فکر هیچوقت مارو رها نکرد . تا اینکه یک روز به این فکر افتادیم که چطور میتونیم از ابزارهایی که در اختیارمون هست برای رسیدن به اهدافمون و جونِ دوباره دادن به وبلاگنویسیمون استفاده کنیم . تصمیم گرفتیم یک پل بزنیم بین شبکه های اجتماعی که با دسترسی آسون و امکان ارائه ی مدیای بی دردسر یک راه عالی برای ارتباطه و وبلاگ هایی که هممون عاشقشیم .

همه ی این فکر ها درنهایت ما رو ترغیب کرد به ایجاد یک کانال در تلگرام به اسم " رادیو بلاگیها " تا بتونیم صدای وبلاگ هامونو به گوش آدمهای بیشتری برسونیم .

هدف از تاسیس این کانال صرفا ترغیب دوستان به خوندن وبلاگ و ایجاد انگیزه برای نوشتن مطالب ارزشمند توسط وبلاگنویس هاست . قراره توی این رادیوی مجازی نوشته های ارزشمندی که توی وبلاگستان میخونیم در قالب فایل های صوتی با صدای بلاگرها در یک محیط آروم و دلنشین به همراه لینک پست مربوطه ارائه بشه .

:: آدرس کانال رادیو بلاگیها : Telegram.me/blogiha

امیدوارم توی این مسیر مارو همراهی کنید ، لطفا بعد از عضو شدن توی کانال هر نوشته ای که از وبلاگی خوندید و حس کردید خوبه که شنیده بشه و یا مطلبی نوشتید و دوست داشتید از این طریق هم ارائه بشه اونو برای من یا آقای بنفش بفرستید .

در ضمن اگر دوست داشتید توی این کانال با صداهای قشنگتون با ما همکاری کنید به شدت استقبال میکنیم . فقط کافیه صدا تون رو از طریق ریکوردر گوشیتون ضبط کنید و برای ما بفرستید :)

+ رفقا ، بیایم با بازنشر این لینک به بهبود وبلاگ هامون کمک کنیم ، منتظرتونیم :)

++ صفحه ی اینستاگرام ما: instagram.com/blogiha

94

هرگز به تو دستم نرسد ماه بلندم ...

اندوه بزرگیست چه باشی چه نباشی ...

 

+علیرضا بدیع

93

آقا اینجا زده من دو درصد از فلسطین اشغالی بازدید دارم :|

راستشو بگین کدومتونید :| قول میدم باهاتون درد و دل کنم :|

چشماشو بست ... قاب از روی میز افتاد و شکست ...

تصمیم میگیری آلبوم جدید محسن چاوشی رو دانلود کنی و یه بار دیگه گوش کنی.
آلبوم دانلود میشه و تو در حالی که در حال خوش و بش کردن با همکاراتی آهنگا هم در حال پخشن.
داری کد نویسی میکنی اما بی هوا حواست به یکی از شعرا جمع میشه: « لبخند زد و دستامو گرفت اما توی خواب ... »
دیگه تو حال خودت نیستی ... دیگه نمی تونی بیخودی لبخند بزنی ... تا آخر روز کاری چند بار دیگه آهنگ رو پخش میکنی و با صدای کم اسپیکر گوش میدی ...
تصمیم می‌گیری آلبوم رو بریزی توی گوشیت و بین راه گوش بدیش .
از شرکت میای بیرون و بعد از خداحافظی با دوستت سوار تاکسی میشی و شروع می‌کنی ... تک تک آهنگا پخش میشن تا می‌رسن به اون ... دکمه‌ی تکرار روی همون آهنگ رو میزنی که تا آخر ، همون پخش و تکرار شه . دیگه نشستی تو اتوبوس ... می‌خوای حواستو پرت کنی اما دلت نمیاد از آهنگ بگذری ... با سیم هندزفریت بازی می‌کنی ، صفحه‌ی خش دارِ گوشیت رو تمیز می‌کنی تا اینکه عکس خودتو توش می‌بینی ... تو می‌دونی با این چیزا حالت عوض نمی‌شه ... گوشی رو بذار تو جیبت آهنگتو گوش کن ...
و تا شب حالت خرابه و هیچ کاریت طبق روال همیشگی پیش نمی‌ره ...
+ حالا یه نفر این خواب منو تعبیر کنه ... تا ساعتای بی‌خوابی من تغییر کنه ...

ذهنی که موقع شکار ، ریختنش می گیره

نمی دونم چه سریه هر وقت من دراز میکشم ، قسمتِ ادبی مغزم رو پاش وایمیسه و شروع میکنه به نوشتن یه سری شعر سفید ( سفید ها ، سپید نه ) که عمرا یه خطشو بتونه توی روز روشن بهش حتی فکر کنه . بعد این لامصب میدونه من کلا بعد از دراز کشیدم یه جوریم که انگار مثلا مُردم ! یعنی کلا وقتی می خوابم تا صبح بنده رو ندارین . شما بگو یه میلیون بهت میدیم بلند شو بشین ، من از جام تکون نمی خورم . اینه که می دونه حال کاغذ و قلم برداشتن و یادداشت کردن شعراش رو ندارم ، فقط واسه اذیت کردنم هی شعرِ سفید می سرایه که قشنگ بچزونتم :)

+ درسته که شیرازی نیستم ، ولی شیرازیا رو خیلی دوست دارم :)

++ گفتیم برای خالی نبودنِ عریضه امروز رو در خدمتتون باشیم با این پست .

+++ روزای پاییزیتون بخیر .

شروع یک دنیای جدید ، که دیشب مرور شد

وقتی میفهمی چند نفر واقعا دوستت دارن خیلی خوبه ، مخصوصا اگه این دوست داشتن از یه اتفاق خاص شروع شده باشه . مهم تر اینکه مثلا دیشب بیان مرورش کنن تا کلی حالت بهتر بشه و چند تا دمت گرمِ درست و حسابی بهشون بگی :)

فکر کنم این مورد دوست داشتن واقع شدن از اینجا شروع شد :)

حس خوب

قطعاً یکی از نعمات خداوند به بنده‌ی وبلاگ نویسش اینه که کاری کنه تا بنده ش بدون هیچ دلهره ای بخش نظرای وبلاگشو بدون تایید بذاره ؛ و ای مردم ، بدانید و آگاه باشید ، که این نعمت از بندگان صالح خداوند سلب شده :]

+ببخشید اگه به کامنت های پست قبل جواب ندادم ، احتمالا جواب تک تکشونو توی پست های بعدیم میبینید :)

سوء ظن

محرمِ هرسال با داداشم می رفتیم هیئت و با موتور یا ماشینش برمیگشتیم خونه ، اما امسال شرایط جوری شد که دو سه تا ایستگاه اتوبوس رو باید پیاده برم تابه مترو برسم و از بعدِ مترو هم با یه تاکسی میرسم خونه .

تا پارسال وقتی از کنار دسته های عزاداری رد می شدیم یه جمعیت بزرگ در حال عزاداری و یه عده ی زیادی تماشاگر رو از دور میدیدیم و خیلی وقتا احساس خوبی بهمون می داد وقتی میدیدیم مردم اینقدر به امام حسین ارادت دارن. اما امسال وقتی از بین اون جمعیت عبور می کردم نظرم 180 درجه نسبت به این عزاداری عوض شد. دخترایی که وقتی با اون تیپ دیده میشدن از نظر من انگار هزار بار گناهکار تر از من و امثال منِ هیئتی بودن ، و آقا پسرایی که وقتی میدیدم موها و تیپشونو به حالت خاصی در آوردن فکر می کردم بدنبال همون دخترا هستن تا به گند بکشن خیابونی که پر شده از عزادارای امام حسین و روضه و نوحه و شور ...

اما از سه چهار شب پیش خیلی چیزا برام تغییر کرد ...

+میگم براتون ... :)

87

حقیقتِ تلخ اینه که هر شروعی یه پایانی داره ...

ولی مطمئنا امروز روز پایان من و وبلاگم نیست .

سلام :)

اندر احوال اتفاقات این چند روز

از همان زمان که هارد کامپیوتر با پروژه های جور و واجور برنامه نویسی وبسایت و نرم افزارش تمام به فنا رفت و بعد از آن حقوق ماهانه مان بابت خر حمالیِ طراحی وبسایت شندرغاز تومان تعیین شد ، فهمیدیم که آزمون های الهی سختی انتظارمان را می کشد :)))