.
جمعه, ۲ تیر ۱۳۹۶، ۱۰:۲۵ ب.ظ
من غریبم
و غریب را کاروانسرا لایق است ...
یه جای دور تو قلب دریا، یه درخت رو صخره بین ابرا
یه جایی که فقط خدا بلده، یه جایی که دوری از این شهرا
از تمدن از تفکر، از قلبِ مُرده از تمسخر
از وجود این تا اون، این چارچوبا و این قانون
از گناه و از ایمان، از دو پهلو و از ایهام
از تمام ساخته ی بشر، از زمانش تا دیوار ...
بایگانی
- دی ۱۳۹۶ (۱)
- آبان ۱۳۹۶ (۴)
- شهریور ۱۳۹۶ (۱)
- مرداد ۱۳۹۶ (۱)
- تیر ۱۳۹۶ (۱)
- ارديبهشت ۱۳۹۶ (۱)
- فروردين ۱۳۹۶ (۱)
- اسفند ۱۳۹۵ (۲)
- بهمن ۱۳۹۵ (۲)
- دی ۱۳۹۵ (۱)
- آذر ۱۳۹۵ (۲)
- آبان ۱۳۹۵ (۲)
- مهر ۱۳۹۵ (۲)
- شهریور ۱۳۹۵ (۲)
- مرداد ۱۳۹۵ (۷)
- تیر ۱۳۹۵ (۴)
- خرداد ۱۳۹۵ (۵)
- ارديبهشت ۱۳۹۵ (۷)
- فروردين ۱۳۹۵ (۸)
- اسفند ۱۳۹۴ (۷)
- بهمن ۱۳۹۴ (۵)
- دی ۱۳۹۴ (۸)
- آذر ۱۳۹۴ (۸)
- آبان ۱۳۹۴ (۵)
- مهر ۱۳۹۴ (۵)
- شهریور ۱۳۹۴ (۱)
- مرداد ۱۳۹۴ (۵)
- تیر ۱۳۹۴ (۹)
- بهمن ۱۳۹۲ (۱۲)
- دی ۱۳۹۲ (۱)